De oorzaak van hormonale problemen is divers en het inzicht erin is nog beperkt.

Dat komt omdat het meeste onderzoek gedaan wordt bij manlijke proefpersonen of proefdieren en vaak ook nog door manlijke onderzoekers.

Dat was geen arrogantie of onwil, zoals de populaire pers ons wil doen geloven.

Dat was, en is, praktisch.

Geslachtshormonen beïnvloeden immuunreacties en aanmaak, werking en afbraak van neurotransmitters.

Als de hormoonspiegels wisselen, verandert de werking van neurotransmitters of immuun-reacties mee.

De ene vrouw is gevoeliger voor veranderingen dan de ander. De verschillen tussen vrouwen zijn erg groot.

Hoe kan men degelijk onderzoek doen als alle proefpersonen in verschillende hormonale fases zitten en de hormonale combinaties ook nog eens per persoon van dag tot dag verandert? En daarbovenop de proefpersonen zeer verschillend op dit soort wisselingen reageren?

Ziet men dan de invloed van je geteste middel of van de hormonale wisseling?

Welke conclusies gaat men trekken?

Bij manlijke proefdieren en proefpersonen hoef je hier geen rekening te houden. En ze zijn ooit zwanger. Niet elke test mag bij zwangeren worden uitgevoerd.

Vandaar de voorkeur voor manlijke proefdieren of proefpersonen.

Het gevolg is wel dat er nog verrassend weinig bekend is over de vrouwelijke hormonen.

Het wordt steeds meer duidelijk hoe en waar vrouwelijke hormonen andere processen in het lichaam beïnvloeden.

De verschillen tussen vrouwen onderling is daarbij ook nog eens heel groot.

Waar de een niets merkt van stemmingen in de cyclus, kan de ander maandelijks dagen lang agressief tot suïcidaal zijn.

Deze grote verschillen maken het ingewikkeld en zorgen voor onbegrip.

Met leefstijl en voeding is daar het nodige aan te verbeteren.

Maar dat geldt niet voor iedereen. Sommige vrouwen doen alles optimaal, maar hebben nog steeds veel klachten.

Dat kan aan de genetische aanleg, het DNA, liggen.

Sommige vrouwen maken snel oestrogenen aan en breken ze vervolgens maar moeizaam af.

Alle geslachtshormonen beïnvloeden ook de aanmaak en werking van andere stoffen zoals serotonine, adrenaline, histamine, gaba, glutamaat en meer. Deze neurotransmitters bepalen de emoties.

Sommige mensen zijn genetisch al gevoeliger. De geslachtshormonen kunnen dat nog eens versterken.

Omdat dit onderwerp zo ingewikkeld is, gaat het te ver om hierover uit te wijden.

Regelmatig valt er nog veel aan te doen.

Ik werk bij de hormonen ook met speekseltesten die hormonen en eventueel neurotransmitters kunnen aantonen.

Daarnaast kan het raadzaam zijn een DNA-profiel te laten maken. Ik geef de voorkeur aan iGene omdat dat de meest uitgebreide test is. Problemen zitten soms in onverwachte hoek. Je kunt niet genoeg inzicht hebben.