Hoe kan het dat bijna iedereen tegenwoordig allergisch is?

Het immuunsysteem staat voor de uitdagende taak om alles wat gevaarlijk is, aan te vallen, en wat ongevaarlijk is, met rust te laten.

Hoe weet zo'n cel zonder hersenen het onderscheid?

De immuuncellen leren grotendeels in de darmen wat wel en niet aangevallen moet worden.

Een ingewikkeld samenspel van goede darmbacteriën en voldoende cortisol zorgen ervoor dat dat goed verloopt.

Bij allergieën is hier iets mis gegaan. En dat lijkt steeds vaker voor te komen en steeds heftiger vormen aan te nemen. Naast de 'gewone' allergie voor alles wat bestaat, hebben mensen nu ook last van HIT, histamine Intolerantie, of MCAS, MestCell Activation Syndroom.

Allergieën of intolerantie: wat is het verschil?

De term allergie en intolerantie worden vaak door elkaar heen gebruikt.

Het verschil is dat bij een intolerantie het lichaam iets niet kan afbreken. Bijvoorbeeld lactose bij een lactose intolerantie. Of Bepaalde vezels, FODMAPs, bij bepaalde darmproblemen.

De reacties kunnen heftig zijn. Maar het immuunsysteem is er niet bij betrokken. Daarom is het geen allergie.

Bij een allergie is het immuunsysteem wel betrokken.

Er zijn meerdere soorten van immuun-reacties.

De bekendste is de reactie waarbij bepaalde antistoffen gevormd worden. Hierdoor kunnen er reacties optreden bij contact met zelfs zeer kleine hoeveelheden van een stof. De reacties kunnen variëren van onduidelijk, mild tot uiterst heftig en levensbedreigend.

Voorbeelden van de laatste soort zijn noten of bijen-allergie.

Bij allergieën speelt histamine vaak een grote rol. Histamine is een stof die wordt gevormd uit het aminozuur histidine. Een klein verschil in schrijven met grote gevolgen.

Diverse cellen van ons immuunsysteem maken histamine aan: mestcellen, eosinofiele granulocyten (EO's) en basofiele granulocyten (Baso's).

Die cellen zijn ook betrokken bij allergische reacties.

Als deze cellen worden geactiveerd, dan zorgen ze voor o.a. de verschijnselen van hooikoorts of astma.

De histamine zorgt de bekende allergie-reacties: niezen, volle neus, tranende ogen, jeuk, astma, zwellingen etc.

De anti-allergie medicijnen, de anti-histaminica, zorgen dat de histamine die vrij komt, deze reacties niet kan geven.

HIT - histamine intolerantie

Histamine zit ook in onze voeding of wordt gemaakt door bepaalde darmbacteriën.

Om geen last te hebben van deze histamine, wordt het onwerkzaam gemaakt in darm of lever. Dat doen 2 enzymen: DAO en HNMT. Het enzym NAT2 neutraliseert ook een beetje histamine, maar te weinig om bij slecht functioneren klachten te geven.

De verwerkingssnelheid van al deze enzymen wordt genetisch bepaald. Sommige mensen hebben bij geboorte zeer traag werkende varianten mee gekregen.

Daarnaast kunnen mineraal tekorten of bepaalde stoffen in de voeding, biogene aminen genaamd, de snelheid van de enzymen beïnvloeden.

Als de enzymen om welke reden dan ook trager werken, kunnen mensen histamine minder snel neutraliseren en daardoor histamine reacties krijgen. Zo ontstaat een vorm van histamine intolerantie.

Gerijpt, gefermenteerd of te lang bewaard voedsel met veel eiwitten (proteinen), zoals oude kazen, gerookt vlees, gevogelte of vis, droge worst, kimchi en kliekjes) kunnen dan klachten veroorzaken.

Om de darmen heen verblijven veel immuuncellen. Ook de Mestcellen, EO's en Baso's. Bij een echte voedsel allergie geven ook zij histamine af.

DAO, HNMT, methylatie

In de darm is het enzym DAO belangrijk voor histamine afbraak. Bij gebrek aan DAO zitten de klachten vaak vooral in de darmen.

Maar histamine kan makkelijk in de bloedbaan en zelfs de hersenen komen.

In de rest van het lichaam werken DAO en HNMT in wisselende combinatie om die histamine te neutraliseren.

In de hersenen werkt HNMT alleen.

HNMT heeft SAMe als cofactor nodig.

SAMe maken we zelf. Niet iedereen kan dat even goed. Een bekende afwijking van het enzym MTHFR kan de oorzaak zijn van een trage of onvoldoende aanmaak van SAMe. Dit kan voor veel soorten klachten zorgen.

MCAS

Een sterkere reactie van het immuunsysteem kan ontstaan als de Mestcellen overactief worden.

De taak van de Mestcellen is om te coördineren hoe de vele soorten immuuncellen een gevaar aanpakken. Ze zijn een van de weinige type cellen die zelfstandig beslissen of iets een gevaar is of niet, en het hele lichaam vervolgens in staat van paraatheid kunnen brengen. Dat maakt ze heel machtig.

Mestcellen zitten vol histamine en nog 300 stoffen. Daarmee kunnen ze alles regelen, maar ook totaal ontregelen.

Als mestcellen overactief worden en redeloos hun gang gaan, ontstaan dan ook zeer onaangename en moeilijk in de hand te houden situaties.

Dit heet: Mest Cel Activatie Syndroom, ofwel MCAS.

Het is een snel groeiend probleem. Misschien omdat het meer herkend wordt, of omdat het meer voorkomt.

Omdat de mogelijkheden van de Mestcellen bijna onbegrensd zijn, is het aantal mogelijke klachten dat ook. Je kunt het niet zo gek bedenken, of de mestcellen kunnen het hebben veroorzaakt.

Voor informatie: lees het boek van dr. Afrin: Never bet against Occam.

Op youtube staan goede filmpjes van dr. Theoharides.